Een nota van Saint Valentine - Een First Person Tale Of This Wonderful Day

Laat ik me even voorstellen . Mijn naam is Valentine. Ik woonde in Rome in de derde eeuw . Dat was lang , lang geleden ! Op dat moment werd Rome geregeerd door een keizer genaamd Claudius . Ik hield niet van keizer Claudius , en ik was niet de enige! Veel mensen deelde mijn feelings.Claudius wilde een groot leger te hebben. Hij verwachtte dat de mensen om vrijwilliger te nodigen . Veel mannen gewoon niet willen vechten in oorlogen. Ze wilden niet dat hun vrouwen en gezinnen te verlaten . Zoals je misschien al geraden, niet veel mensen aangemeld. Dit maakte Claudius woedend. Dus wat is er gebeurd ? Hij had een gek idee . Hij dacht dat als mensen niet getrouwd waren , zouden ze het niet erg in het leger . Dus Claudius besloot meer huwelijken niet toe te staan ​​. Jongeren dacht dat zijn nieuwe wet was wreed . Ik vond het belachelijk ! Ik was zeker niet van plan om die wet te steunen! Had ik al gezegd dat ik een priester ? Een van mijn favoriete activiteiten was om koppels te trouwen . Zelfs na keizer Claudius geslaagd voor zijn recht, ik bleef op het uitvoeren van het huwelijk ceremonies - geheim , natuurlijk. Het was echt heel spannend. Stel je een kleine ruimte met kaarslicht met alleen de bruid en bruidegom en mijzelf. We zouden de woorden van de ceremonie fluisteren , luisteren al die tijd voor de stappen van soldiers.One nacht , we hoorden voetstappen . Het was eng! Godzijdank het paar Ik ging trouwen ontsnapte in de tijd. Ik werd gevangen . ( Niet zo licht op mijn voeten als ik vroeger was, denk ik. ) Werd ik in de gevangenis gegooid en vertelde dat mijn straf was death.I geprobeerd om vrolijk te blijven . En weet je wat ? Prachtige dingen gebeurd . Veel jonge mensen kwamen naar de gevangenis om mij te bezoeken . Ze gooiden bloemen en noten omhoog naar mijn raam . Ze wilden dat ik weten dat ook zij geloofden in love.One van deze jongeren was de dochter van de gevangenis bewaker . Haar vader liet haar bij me op bezoek in de cel . Soms zouden we gaan zitten en uren praten . Ze hielp me om mijn moed erin te houden . Ze spraken af ​​dat ik het juiste deed door het negeren van de keizer en verder te gaan met het geheim huwelijken . Op de dag dat ik zou sterven , ik liet mijn vriend een briefje om haar te bedanken voor haar vriendschap en loyaliteit . Ik tekende het, " Liefde van je Valentijn . " Ik geloof dat briefje begon de gewoonte van het uitwisselen liefde berichten op Valentijnsdag . Het was op de dag dat ik dood geschreven , op 14 februari , 269 ADNow , elk jaar op deze dag , mensen herinneren . Maar belangrijker nog, ze denken over liefde en vriendschap . En als ze denken aan keizer Claudius , ze herinneren hoe hij probeerde in de weg van de liefde te staan ​​, en ze lachen - omdat ze weten dat de liefde kan niet worden geslagen
Door : Eric V. Allen -