Raising Kids In The Country

Aangekomen in het midden van het platteland vers van de stad met een jong gezin , het is eerlijk om te zeggen dat ik had geen idee wat ik liet me in voor . Ik ben opgegroeid in de stad, het platteland was iets wat je zag op de tv als er niets op een ander kanaal . Als een volwassene , ik geloofde de stad om mijn recht , mijn natuurlijke thuis. Je zou een week in een vakantiehuisje ergens groen , en meestal nat, maar dat was voor zover het ging . Het platteland , mijn lieve , was een andere place.My man en ik heb 17 jaar gewerkt in Londen . Met twee jonge kinderen en een andere op de weg , ik gaf uiteindelijk toe aan zijn verontschuldigingen en overeengekomen om te verhuizen naar de Noord -Oost kust van Engeland . We volgden de droom , maar leven de droom is niet altijd gemakkelijk . Voor een lange tijd , ik vond het te isoleren . Living vier kilometer van het dichtstbijzijnde dorp nam wennen. Vooral toen mijn man was terug op zijn bureau in Londen voor weken in een tijd . In de schemering , de kinderen slapen , liep ik uit de whinstone en zandstenen huis in een rij van wat vroeger huisjes landarbeiders ' zijn - de andere huisjes zijn vakantiewoningen en leeg deel van het jaar . Ik keek uit over weilanden waar schapen en runderen grazen , in de verte , een smal blauw - grijze strook van zee en een vuurtoren op de rotsachtige eilanden voor de kust . Ik wachtte op de vuurtoren te knipperen , voor de vleermuizen me op te merken , duikvlucht naar beneden en dan weg . Ik dacht : "Ok , dus dit is het dan? " Het is een cliche maar waar toch - een gelukkige moeder zorgt voor een gelukkig thuis , en ik had moeite om grip op de wereld om me heen te krijgen . Het meisje uit de stad duurde een tijdje naar een land vrouw geworden . Op de zeer weinige keren gingen we voor het avondeten , gesprek was van tarweprijzen , hoefbevangenheid en de Europese Unie landbouwsubsidies - gesprekken die zorgde ervoor dat je een pistool te lenen van de boer tegenover je en schiet jezelf. Terwijl de landelijke activiteiten zoals jagen en schieten , gezien ik met lege onbegrip , zo niet ronduit vijandig . Als voor - puntige neuzen schoenen met houding , was er veel te veel modder voor heels.Only toen ik begon langzaam om vriendschappen te ontwikkelen heb ik waardeer het land voor wat het was en wat het moest mijn familie. De dorpsschool had iets meer dan 40 kinderen . Mijn zoon vorige school in de stad had meer dan 400 . Deze moeders waren mijn weg in de wereld om me heen , bereid zijn om hun tijd en vriendschap bieden . In de stad zakt niemand door ze te druk , ze veronderstellen u het te druk en anyways , ze wonen te ver . Hier , collega- moeders daalde met koffie of belde om te zeggen " Hoe zit het strand ? " In het Verenigd Koninkrijk , een brief ondertekend door 300 wetenschappers , auteurs en kinderopvang experts vorig jaar , waarschuwde dat de gezondheid van kinderen achteruit ging omdat ze de kans om te spelen verliezen buiten . Ze beschuldigde computerspelletjes , ouderlijke angsten en academische druk . Mijn kinderen nemen de schoonheid van de heathered heide , de glooiende velden en wuivende gerst gewassen voor lief en ik kon veroorloven om zelfvoldaan gevoel als ze klom bomen , gebouwd holen in de jungle tuin en adventured in de duinen op het strand . In plaats van de Nintendo DS en X - boxen , bodyboards en voetballen opgevuld mijn zoons naschoolse lives.We doen huiswerk in de keuken op de tafel overloopt van de Aga , een massieve broeierige bereik dat gooit warmte en maakt de wereld een betere plek om zijn op een koude en vochtige dag november . Ook de natuur is een leermiddel . Ik ruilde hands-on interactief leren gebieden in de stad musea , wandelingen in het bos. We verzamelden bramen , verzameld conkers en maakte vlierbloesemsiroop . Niet dat ik ze het verschil tussen een boom en de volgende kon leren . Ik liet dat aan mijn man die plotseling ontpopte zich tot een man die weet dat een plataan en waarvan een as zijn. Ik moet zeggen - ik nog steeds niet het verschil weten . In plaats van het spotten van brandweerwagens en politieauto's , de jongens gespot tractoren en maaidorsers . Mijn oudste vertelde me dat hij wilde een boer toen hij opgroeide . Hij weet dat deze jongen en die jongen hebben boerderijen. En dit is nog steeds een wereld waarin de boerderij wordt doorgegeven van de generatie . In de stad leven , als je geluk hebt en het ouderlijk huis verdween niet in bejaardentehuis betalingen , zou je verwachten dat je je semi-vrijstaande woning te laten aan uw kinderen. ( Ervan uitgaande dat ze zou verkopen en de opbrengst gebruiken om een serre te financieren. ) Maar in het land, is er een verwachting dat het bedrijf zal gaan de kinderen en , hopelijk , een van hen zal werken . Als nieuwkomer , vraag ik me af : " Zullen ze willen ? ' Ik moest het slechte nieuws te breken om mijn eigen jongen . We waren niet de boeren . We waren toeschouwers - on . Ik stelde voor dat hij misschien een astronaut in plaats daarvan zijn en vliegen met een raket rond de sterren niet een enorme banden trekker door de mud.And goede verdriet , maar de landbouw lijkt op hard werken . Een constante ronde van de veehouderij en ploegen en planten en schrijnende en oogsten . Maar ik wil niet meer zien eten als een simpele feit van het leven . Ik zie het als het eindresultaat van toewijding en onderneming; ook de kinderen zijn zich ervan bewust dat wat ze eten wordt verbouwd en husbanded . Ze hebben rauwe melk gedronken en leefde om het verhaal te vertellen , gegeten verbrande braam jam van hun moeder . Ze weet dat ze een schaap geschoren en gaf het de slechtste kapsel van zijn leven . Ze volgden de jacht en hebben te veel land geweest blijkt te tellen . Soms praten ze over Londen en soldaten en het leven die ze achterlieten . Meestal zeggen ze : "Nee" als ik zeg " Weet je nog dat we leefden in de stad? " © 2008 Judith O'ReillyAuthor BioJudith O'Reilly was het onderwijs correspondent voor The Sunday Times van Londen, waar ze ook gemeld op de politiek en nieuws , en werkte undercover op onderwijs, sociale en strafrechtelijke onderzoeken . Ze is een voormalige politieke producer voor ITV Channel 4 News en BBC2 's Newsnight . Een freelance journalist , begon ze haar blog , www.wifeinthenorth.com in 200

6 . Ze woont in Engeland
Door : . Judith OReilly