Een Life Cycle Complete Afscheid

In de domesticatie van dieren en het nemen van hen in ons leven , onze huizen , en onze harten , wij nemen de verantwoordelijkheid om aan hun dagelijkse behoeften . Als we hen vragen om een ​​deel van ons leven , ze doen hun best om ons te begrijpen en te integreren . Hierbij gaven dieren weg volledige afhankelijkheid van zichzelf , en kreeg beperkingen . Ze hebben niet langer zwerven of naar voedsel , Sommige dieren besteden hun leven voornamelijk in een kraam , kennel of kooi . Wat vragen wij van onze metgezellen , vaak, maar niet altijd , is gedaan voor ons gemak . Zij zijn degenen die moeten passen in onze wereld , om wat we denken nodig is . Dierlijke metgezellen die in liefdevolle , zorgzame huizen, en waarvan de essentie is vereerd wonen , nog steeds iets opgeven . Chris , een Appaloosa merrie , werd mijn metgezel in de herfst van 198

7 . Ze gewonnen en verloren in komen naar mijn huis . We vonden een balans en navigeerde de weg van onze relatie . We groeiden naar elkaars metgezel geworden . Op de ochtend van 18 december 2002 nam ik afscheid van mijn merrie Chris . Ik werd wakker om te horen van haar pak slaag . Mijn hart bevroor . Chris was 28 met de ziekte van Cushing. De tijd die we samen hadden doorgebracht was niet lang genoeg . Ik wilde dat ze voor altijd bij me . Ik probeerde moeilijk te denken aan haar behoeften . In de paar uur dat we vertrokken besefte ik dat ik moest mijn pijn opzij te zetten , en met een open hart , vult haar laatste momenten van de adem met niets dan liefde en ter ere van het proces van de dood. Ik kon niets anders doen dan haar te steunen . Was het moeilijk om te scheiden dat ik ook stervende was op die momenten ? Ja. Zoek naar haar ogen wist ik dat het overnemen van de rol van het roofdier was het enige geschenk dat ik haar kon geven . Het lopen van de fijne lijn van de balans in ons beiden , geven en ontvangen was een uitdaging . In al haar pijn , had ze besloten dat ze wilde blijven . Maar nogmaals , was ze zo onbaatzuchtig geven van haar liefde. Ik moest haar hart en mijn vragen of dat haar beste gediend . Het antwoord was: " Nee. " De dierenarts kwam en we namen afscheid . Haar tijd in dit lichaam was over.The beslissing die we nemen met onze eigen dieren om te bepalen wanneer hun tijd op aarde is door middel van wordt deel van onze verantwoordelijkheid . Chris gaf leven en sterven als haar voorouders een keer heeft , kon ze niet afdwalen en sterven . Ik koos ervoor om een roofdier te worden, en laat haar van haar pijn , haar fysieke situatie niet zou hebben verbeterd . Haar geven zou zijn gekomen op te hoge kosten . Haar dood zou ondraaglijk zijn geweest . Voor sommigen is dat niet het geval is , en ze zijn in staat om te sterven aan hun own.From een perspectief , onze dieren opgedaan langere levensduur . Vanuit een ander perspectief , zijn zij begonnen te sterven aan ziekten die verband houden met het leven in onze wereld . Er zijn voor-en nadelen in beide richtingen van hun komst naar onze metgezellen zijn en leven in onze wereld . We creëerden een leven uit de natuur en haar cycles.In ons dagelijks leven velen van ons zijn geworden uit de balans en de cyclus van het leven . Wij werken in gebouwen , alleen het buiten het weekend . We hebben toegang tot alle soorten groenten en fruit 12 maanden per jaar . Wij vrezen dood , pijn en verlies . We zijn niet langer gebonden aan het ritme van de natuur en de aarde. De cyclus van prooi /roofdier is vreemd . Wij zijn geen onderdeel van de voedselketen. Onze rol in het leven en de dood is niet iets dat we bewust zijn ons bewust van . We zijn gaan geloven wij zijn superieur in de levenscyclus proces en niet een deel ervan . Net als onze dieren , dus ook wij hebben weggegeven en kreeg in urbanisatie . We zijn allemaal een deel van de levenscyclus van de aarde , niet superieur is aan het, niet los van , maar een deel van it.Our Dieren bekeken anders dan veel mensen doen hun lichaam te verlaten . Gedomesticeerde dieren houden een nadere acceptatie van de dood dan hun menselijke metgezellen doen . Ze accepteren , leven , en sterven in de balans van de natuur , en de wetenschap dat ze deel uitmaken van de " cyclus van het leven . " Met begrip en introductie en acceptatie van de kant van de hulpverlener , het dier de aarde met en vanuit een open heart.When we weten in ons hart is het tijd om afscheid te nemen van onze dierbare vriend , het is de menselijke natuur om te proberen en te veranderen , bedroeven , en zelfs ontkennen. Ik zelfzuchtig wilde Chris met me voor altijd . Niemand wil afscheid nemen. Niemand wil te laten gaan van een beste vriend , een vertrouweling , een onbaatzuchtige metgezel . Rouwende is onderdeel van het emotionele proces . Het is onderdeel van de cycleReleasing wat het beste is voor ons , en het omhelzen van wat het beste is voor hen , is altijd een keuze . Het kennen van de antwoord op wat die keuze is , is te vinden in het hart . Toen het tijd was voor mij om afscheid te nemen van Chris , kon ik het heb verlengd, maar dat voor mij zou zijn geweest . Maar elke dood is anders . Er is geen regel te volgen , of de formule in te schatten wanneer te laten gaan , of zelfs hoe te laten gaan . Elke situatie brengt verschillende choices.My merrie , Chris , laat het me weten dat ze dankbaar ik haar geholpen was . Dat de cyclus van de liefde niet kon worden gebroken , zou het eeuwig doorgaan . Loving naar de diepten van onze wederzijdse wezen , naar de plaatsen waar we reisden en groeide , zal voor altijd een deel van onze geest zijn. Ik ervoer de zuiverheid van de liefde met Chris . Het was het waard all.Each dier in ons leven brengt lessen, uitdagingen , en de zuiverheid van hun liefde en geest . Wat een gave die we geven aan elkaar en aan onszelf , als we afscheid nemen , gevuld en omringd door liefde
Door: .