Het coördineren van de zorg van een patiënt kan letterlijk het verschil tussen leven en dood te maken. De deelname van een aantal artsen in de behandeling van een patiënt betekent dat sommige artsen essentiële informatie die moet worden meegedeeld aan de patiënt en aan t hij andere artsen voor belangrijke follow up kan hebben . Zonder dat de patiënt zou kunnen gaan over het niet ontvangen van de juiste en de essentiële behandeling . De noodzaak van communicatie is niet noodzakelijkerwijs ontkracht omdat de patiënt niet terug naar een van de artsen gaan . Het wordt echter problematisch , indien degene arts die is op de goede weg eindigt niet communiceert zijn of haar vermoedens en de andere artsen missen de borden en niet bestellen van de juiste tests.Consider het volgende gemeld medische wanpraktijken claim . Een aantal artsen had een kans om de man prostaatkanker toen het nog in een vroeg stadium . Een mannelijke patiënt ging naar zijn huisarts en gemeld met urine-problemen . Hij was zesenvijftig destijds . De huisarts concludeerde dat de problemen waren niet te wijten aan kanker , hoewel er geen tests werden uitgevoerd om uit te sluiten kanker. Tien maanden later de individuele overleg met een uroloog die een digitaal onderzoek uitgevoerd op de prostaat en nam een PSA- bloedtest . De man vond toen dat dit uroloog niet werd gedekt door de verzekering van de patiënt en dus de patiënt overlegd met een tweede urologist.The PSA-test in opdracht van de eerste uroloog kwam terug en dat uroloog adviseerde een biopsie . Maar dat aanbeveling blijkbaar was niet gerelateerd aan de huisarts of de door de verzekeringsmaatschappij goedgekeurde uroloog . De tweede uroloog besloten dat er geen afwijkingen aanwezig met de prostaat en dat er geen bewijs was van cancer.As gevolg van de kanker ging gediagnosticeerd gedurende twee jaar door welk punt het buiten de prostaat had verspreid . Tegen die tijd , had de kanker buiten de prostaat te verspreiden en is nu gevorderd . Had de kanker is gediagnosticeerd als de patiënt in eerste instantie zijn artsen meegedeeld dat hij ervoer urine-problemen , toen hij zag dat de eerste uroloog , of zelfs toen hij zag dat de tweede uroloog , zou het nog zijn in de prostaat en , met de behandeling, de patiënt zou hebben ongeveer 97 procent kans op het overleven van de kanker. Sinds de kanker al is gevorderd , maar de patiënt naar verwachting niet meer dan vijf jaar te overleven . Het advocatenkantoor dat de patiënt vertegenwoordigde gepubliceerd dat de daaruit voortvloeiende medische wanpraktijken rechtszaak geregeld voor $ 2,5 Million.This beweren toont dus twee soorten storingen . Er was de tekortkoming aan de zijde van de PCP en de tweede uroloog niet volgen van de juiste screening richtlijnen. De andere fout was een in de communicatie. Dit gebeurde toen er een miscommunicatie van de bevindingen , vermoedens , en advies van de uroloog die buiten de verzekering netwerk en de andere artsen was . Hoewel er geen manier om te weten of de PCP of de tweede uroloog zou hebben gevolgd op de resultaten van de PSA-test van de eerste uroloog of vermoed en aanbeveling ze zouden op zijn minst informatie en perspectief ze misten hebben gehad dat uroloog . < Br > Door: J. Hernandez