De geschiedenis van de Montessori-methode

Dr Montessori was de eerste vrouwelijke arts af te studeren aan de Universiteit van de Medische School van Rome La Sapienza 's . Als lid van de school psychiatrische kliniek , ze onderzoek gedaan naar verstandelijk gehandicapte kinderen in een psychiatrisch instituut onwetende dat dit zou leiden tot haar plaats als een van de belangrijkste onderwijs invloeden van de 20e eeuw . Hoewel haar onderzoek begon met verstandelijk gehandicapte kinderen , al snel breidde ze haar onderzoek naar de toepassing ervan in een pre - school in de arme gemeenschappen van San Lorenzo te bestuderen , en daarna verder uitgebreid in heel Italië . In 1915 op uitnodiging van Alexander Graham Bell , Thomas Edison en andere belangrijke figuren in de Verenigde Staten , Dr Montessori kwam als een luidspreker en het opzetten van een klaslokaal op de Panama - Pacific Exposition in San Francisco , waar ze werd bekroond met een gouden medaille. Deze blootstelling leidde tot de internationale groei van de Montessori-methode en ze werd later tweemaal genomineerd voor een Nobelprijs voor de Vrede voor haar werk . Dr Montessori waargenomen kinderen werken met self- lesmateriaal voor meer dan 40 jaar . Al snel bleek haar dat wanneer kinderen kregen deze zelf- leermiddelen , ze verschoven naar een toestand van diepe concentratie en rust waarin zij zich op het leren van de beoogde lessen zelfstandig met weinig tot geen instructie . Ze noemde dit ' het kind de werkelijke normale natuur' en noemde het proces van de 'normalisatie ' proces van een kind . Zij benadrukte dat kinderen waren niet ' blanco leien worden geschreven op ' , maar geboren met een potentieel om te worden onthuld . De overgrote meerderheid van haar geschriften waren in weerspiegeling van dit proces en de gevolgen ervan , niet van de gestructureerde techniek over hoe te implementeren en te organiseren wat later bekend werd als de Montessori-methode
Door: . HRPub