Animal Normaal geschiedenis en de oorsprong in het gezelschap van de mens

Dus zo goed om deze vraag te begrijpen is het noodzakelijk eerst na te denken over de identiteit van de structuur van de wolf en de in het gezelschap van . Deze identiteit structuur kan het best worden bestudeerd in een vergelijking van het beenderstelsel of skeletten van zowel dieren , die zo dicht op elkaar lijken dat de omzetting niet gemakkelijk worden opgespoord . De wervelkolom van de hond bestaat uit zeven wervels in de nek , dertien in de rug, zeven in de lendenen , drie sacrale wervels , en 20-22 in de staart . In zowel de hond en ook de wolf er eigenlijk dertien paar ribben , negen ware en vier valse . Elk heeft tweeënveertig tanden. Ze hebben allebei vijf voor en vier achterpoten tenen, terwijl buiten de gemeenschappelijke wolf heeft veel de looks van een grote , kale botten , dat een populaire beschrijving behorende tot de u zeker zal dienen om de andere te maken. Evenmin zijn hun gewoonten anders . Natuurlijke stem van de wolf is vaak een luid gehuil , maar toen besloten met honden zal hij leren om te blaffen . Hoewel hij is vleesetende , kan hij zelfs groenten te eten , toen hij ziekelijk gras zal knabbelen . In de achtervolging , zal een roedel wolven te verdelen in partijen , een na het spoor van de steengroeve , de andere tracht haar terugtocht onderscheppen , oefenen een aanzienlijke hoeveelheid van de strategie , een eigenschap die zeker wordt tentoongesteld door veel van onze sportieve honden en terriers bij de jacht in teams . Een ander belangrijk punt van overeenkomst tussen de Canis lupus en Canis familiaris ligt in het feit dat de hoeveelheid van de zwangerschap in beide species drieënzestig dagen . U vindt 3-9 welpen in nest van een wolf , en deze zijn blind voor eenentwintig dagen . Ze worden gezoogd gedurende twee maanden , maar aan het eind van dat punt ze in staat om half verteerd vlees disgorged namens hen door hun moeder of zelfs gewoon hun vader eten. De inheemse honden van alle regio's onderling nauw in grootte , kleur , vorm , en de gewoonte naar inheemse wolf van die regio's . Van deze belangrijkste omstandigheid er veel te veel gevallen toe te staan ​​nadat het is beschouwd als een louter toeval . Sir John Richardson , schrijven in 1829 , merkte op dat " de gelijkenis tussen de Noord-Amerikaanse wolven en ook het hondje met de Indianen is zo groot, de grootte en de kracht van deze wolf lijkt de enige echte verschil zijn. Het kan worden voorgesteld van het feit dat een onweerlegbaar argument tegen de lupine relatie van uw hond is het feit dat alle binnenlandse honden blaffen , terwijl alle wilde Canidae uiten hun gevoelens alleen door gehuil . Maar de moeilijkheid hier is niet zo groot als het lijkt , omdat we weten dat jakhalzen , wilde honden , en wolf pups grootgebracht door teven de gewoonte gemakkelijk te verwerven . aan de andere kant , hondjes toegestaan ​​verwilderde vergeten hoe te blaffen , terwijl er een aantal die nog niet hebben geleerd om zo te specifieke zichzelf. de aanwezigheid of afwezigheid voor de gewoonte van blaffen kan niet , dan worden gedacht aan een argument bij de beslissing het onderzoek betreffende de oorsprong van de geschiedenis . Dit struikelblok dus verdwijnt , waardoor we in de positie van het overwegen van Darwin , wiens laatste hypothese was dat " het is zeer waarschijnlijk van het feit dat pups de hele wereld afstammen van twee goede soorten wolf ( C. lupus en C. latrans ) , en twee of drie andere twijfelachtige soorten wolven namelijk de Europese , Indiase en Noord-Afrikaanse vormen , van ten minste een of twee Zuid -Amerikaanse hondsspecies ; van verschillende rassen of soorten van de jakhals , en misschien van een aantal uitgestorven soorten " , wetende het bloed die , in sommige gevallen samen vermengd , stroomt in de aderen van onze gedomesticeerde rassen
Door: . Grahame Peters