Deep Sea Monsters kennen als Angler Fishs

Zeeduivel staan ​​bekend om hun ongewone roofzuchtige techniek . Hun eerste wervelkolom zijn ontwikkeld tot een hengel met een beetje bate in het einde. De hengel is eigenlijk de naam " illicium " en de bate is de naam " Esca " . De Esca is een vlezige groei aan het einde van de illicium . Wanneer een roofzuchtige vis merkt de Esca , het denkt dat het een geschikte prooi . Hij zwemt dicht bij de Esca , en wordt snel ingehaald door de Zeeduivel voordat het wordt een wijziging van de Esca slikken . Er zijn meer dan 200 bekende soorten van Zeeduivel in de wereld , en meer kunnen worden gevonden in de toekomst , omdat een groot deel van de Angler vissoorten bewonen grote diepte ver beneden in de oceaan waar mensen en hun onderzoek apparatuur zelden onderneming. De Anglefish soorten zijn niet opgenomen in een speciale familie of geslachten , zijn ze in plaats daarvan verspreid over meerdere verschillende families . Ze doen echter behoren tot dezelfde orde; Lophiiformes . ( De volgorde van de beenvissen . ) Angel vissoorten staan ​​bekend om hun vermogen om te doden en te consumeren prooi die veel groter is dan hen zelf . De hinderlaag effect maakt het mogelijk voor Keizersvissen om grote prooien te doden en hun flexibele lichaam maakt het voor hen mogelijk om de vangst te slikken . Hun kaken kunnen opgezwollen tot grote prooi te vangen en hun dunne en flexibele botten maken hun maag groter . De maag van een Zeeduivel is bovengenoemde zeer stretchy.As , een groot deel van de Zeeduivel soorten wonen diep in de oceaan . Ze bewonen aphotic zones waar het licht van de zonnen ' niet kan doordringen . Een normale esca is dus onzichtbaar. De diepe woonkamer Angler vissoorten hebben dit opgelost door het invoeren van een symbiotische relatie met een bepaald type bacteriën dan produceren licht. De bacteriën koloniseren de Esca en maken het glow in the dark , een voorbeeld van de zogenaamde bioluminescentie . Bioluminescentie is een gemeenschappelijk kenmerk in diepzee levende organismen en andere roofvissen in de aphotic zone zal daarom aannemen dat de kleine Esca is een geschikte prooi . De rest van de Zeeduivel donker en niet kunnen worden gedetecteerd in het aphotic omgeving . Het licht van de Esca is niet sterk genoeg om het lichaam van de vis te verlichten , noch is het licht van andere bioluminescente organismen . De Zeeduivel kan dus volledig verborgen blijven en hinderlaag de nietsvermoedende roofvissen . Diepzee Zeeduivel hebben een ongebruikelijke manier van voortplanting ontwikkeld . Zodra een man Zeeduivel vindt een vrouwelijke Zeeduivel , zal hij haar nooit verlaten . Hij hecht zich aan haar lichaam met behulp van zijn scherpe tanden en produceert een enzym dat geleidelijk hem in staat stelt de toegang tot haar bloed. De twee vissen zal geleidelijk smelten samen en de man zal niet jagen , hij zal alle voedingsstoffen die hij nodig heeft van de vrouwelijke Zeeduivel krijgen . Als ze klaar is om te ovuleren , zal de hormoonspiegels in haar bloed het mannelijke sperma te produceren maken dan kunnen de eieren te bevruchten. Om deze methode succesvol zijn , de vrouwelijke Zeeduivel veel groter dan het mannetje . Wanneer de mannetjes zich hebben verbonden aan een vrouw, zullen ze eigenlijk nog verder verslechteren . Een van de grootste gevonden vrouwelijke Zeeduivel was groter dan een meter ( ruim 90 centimeter) . Sommige vrouwelijke Zeeduivel zal meerdere mannetjes om zich te hechten aan haar
Door: . William Berg