Foto:  AFP

Dat schrijft Women’s Wear Daily.

De eenmalige uitgave is gevuld met schetsen, artikelen en foto’s van Lagerfeld. Daarnaast bevat de krant nieuws over producten uit zijn eigen modelabel. 

Alhoewel internet en vooral de diverse sociale media steeds vaker worden ingezet voor de marketing in de modewereld, koos de ontwerper toch voor een traditionele krant om zijn label te promoten. 

Papier

“Ik hou van papier”, zo zegt hij. “En niemand doet het. Het is modern, het is leuk en het is niet pretentieus. Het is een beetje ironisch, niet helemaal serieus en toch brengt het op een serieuze manier mijn boodschap over.”

“Ik heb papier nodig om mezelf uit te drukken. Ik gebruik papier om op te schetsen. En ik hou van kranten. Een iPad is misschien heel modern, ik heb ook niks tegen een iPad, maar ik hou van het fysieke contact met papier. Dat is intiemer dan contact met glas en metaal.”

De ontwerper is niet bang dat papieren kranten helemaal zullen verdwijnen. “Theater is ook niet verdwenen door de opkomst van televisie. Maar uitgeverijen zullen wel beter hun best moeten gaan doen om kwaliteit te leveren. Niets is erger dan een slecht geschreven krant of tijdschrift. Ik lees veel artikelen niet eens omdat ik niet hoef te weten wat de schrijver denkt.”

Aandacht

Toch omarmt Lagerfeld ook nieuwe technologie. “Herinner je hoe het leven was voor de iPhone? Nee, en dat wil ik ook niet. We leven in een wereld waarin beeld belangrijk is, de wereld van internet en televisie. Je kunt zelf filmpjes maken op je telefoon. Ik hou van bewegend beeld, het houdt de aandacht net iets langer vast.” 

De ontwerper maakt zelf geen gebruik van de sociale media. Hij wil geen details over zijn privéleven delen met anderen. Hij leest ook nooit de vele nieuwsberichten over zichzelf. 

“Nooit”, zo zegt hij. “Als ik dat zou doen verlies ik mijn spontaniteit. Ik hoef mezelf niet te zien. Het is vreemd, al die publiciteit. Ik zoek het niet op, het is er gewoon. Ik ga nergens naartoe en toch denken mensen dat ze me kennen. Het is alsof ik een virtuele versie van mezelf geworden ben. Misschien ben ik niet echt.”