Dit blijkt uit onderzoek van de Universiteit Leiden en het Erasmus MC. De resultaten van de studie zijn gepubliceerd in het Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry.
Voor het onderzoek werd gekeken naar 191 gezinnen uit Generation R. Binnen dit onderzoekstraject worden 10.000 opgroeiende kinderen in Rotterdam gevolgd die tussen 2002 en 2006 geboren zijn. Van beide ouders werd in de periode tussen het eerste en vierde levensjaar van het kind de sensitiviteit herhaaldelijk geobserveerd in spelsituaties.
Sensitiviteit is de mate waarin een ouder in staat is om de signalen en behoeften van een kind op te merken. Het gaat hier zowel om de positieve signalen als negatieve signalen. Een sensitieve ouder deelt bijvoorbeeld het enthousiasme van een kind als het aan het spelen is, geeft complimentjes om het zelfvertrouwen te verhogen of troost een kind als het daar behoefte aan heeft.
Op 8-jarige leeftijd zijn de hersenen van de onderzochte kinderen door middel van een MRI-scan onderzocht. Daaruit bleek dat hogere gevoeligheid van de ouders voor de signalen van het kind gerelateerd is aan grotere totale hersenvolumes. Er is daarbij geen verschil ontdekt tussen sensitiviteit van de vader of de moeder.
Ontwikkeling
“We weten al dat kinderen van sensitieve ouders zich beter ontwikkelen op allerlei terreinen,” vertelt onderzoeker Rianne Kok. “Na dit onderzoek weten we daarnaast dat sensitiviteit samenhangt met de grootte van de hersenen en dat zou een verklaring kunnen zijn voor de positieve uitkomsten die we vinden bij kinderen van sensitieve ouders.”
Kok benadrukt dat de rol van de vader net zo belangrijk is als die van de moeder: “In pedagogisch onderzoek is altijd meer aandacht geweest voor de rol van de moeder dan voor de rol van de vader. Ons onderzoek laat voor het eerst zien dat vaderlijke sensitiviteit niet minder belangrijk is voor de hersenontwikkeling van kinderen dan moederlijke sensitiviteit.”