De universiteit van Amsterdam deed middels onder andere deskresearch, focusgroepen en uitgebreide observatie onderzoek naar het gebruik van de drug binnen en buiten de Randstad. Het onderzoek is gepubliceerd in Politiewetenschap.
GHB-gebruikers wonen voornamelijk in delen van bepaalde dorpen of volksbuurten binnen kerngebieden in het noorden, oosten en zuiden van het land. Ze zijn vaak relatief laagopgeleid en man.
De plekken waar de gebruikers wonen kenmerken zich volgens de universiteit door meer werkloosheid, maar een sterk arbeidsethos. Het zijn vaak hechte gemeenschappen met een gesloten karakter met een “argwaan” tegen gezag.
Nauw verweven
Volgens de universiteit zorgt de combinatie van kleinschaligheid en geslotenheid dat groepjes gebruikers nauw met elkaar verweven zijn en dat jongere GHB-gebruikers, of mensen die het mogelijk gaan gebruiken, optrekken met oudere gebruikers. Daardoor zou het makkelijker zijn in aanraking te komen met de drug en er mee door te gaan.
De politie krijgt vooral meldingen van GHB-gebruik als iemand kampt met gezondheidsproblemen, of als er gevaar is voor de openbare orde en veiligheid. Politiemensen zijn volgens het rapport bezorgd over de behandeling van GHB-verslaafden.
De praktijk is dat zij na een afkickbehandeling vaak weer terugvallen in gebruik. Een betere nazorg kan volgens het onderzoek voorkomen dat het probleem daarmee weer op het bordje van de politie terecht komt.
Ontspannen gevoel
GHB is een stroperige, zoute vloeistof die ervoor zorgt dat je seksueel gestimuleerd raakt en een ontspannen, opgewekt gevoel krijgt. Het spul kan in een drankje worden gedaan.
Bij een overdosis liggen bewusteloosheid en een coma-achtige toestand op de loer. Veel mensen maken de drug zelf of kunnen het spul goedkoop verkrijgen.