“Het is natuurlijk te vroeg om vast te stellen welke van deze kinderen een vergelijkbare stoornis ontwikkelen”, zegt psychologe Evin Aktar, die woensdag promoveert aan de universiteit van Amsterdam, in de Volkskrant. “Maar je kunt op basis van bepaald gedrag, zoals ontwijkend gedrag, wel constateren of zij een verhoogde kans hebben om het later te ontwikkelen.”
Aktar observeerde kinderen met en zonder hun ouders in verschillende situaties. Ze analyseerde data van kinderen in de leeftijd van 1 tot 2,5 jaar oud.
Voor de studie keek de psychologe naar de reactie van kinderen op nieuwe en onbekende situaties, vreemde personen en speelgoed dat ze niet kennen. Kinderen die van zichzelf al voorzichtig of angstig zijn vertonen vaker vermijdend gedrag op het moment dat hun ouder angst toont. Daartegenover lieten kinderen die van nature open en onderzoekend zijn, minder gevoel zien voor negatieve emoties van een ouder.
Angstig
Het is voor de onderzoeker nog onduidelijk om te stellen of kinderen angstig van aard zijn omdat een ouder angstig is, of dat zij dat ook waren geweest als de ouder niet angstig was. “Variaties binnen een gezin kunnen groot zijn, biologische broers en zussen kunnen totaal verschillende karakter hebben. Van schuw en verlegen tot open en onderzoekend.”
Het bleek wel dat moeders vaker van invloed zijn op de mimiek van hun kinderen. Dat komt volgens Aktar omdat vrouwen bijvoorbeeld van nature meer de neiging hebben om overdreven te lachen als ze met hun kind praten. “Mannen hebben dit verschil in uitdrukking minder en blijken ook minder invloed te hebben op het gedrag van het kind.”