Transplantatiecoördinator Tineke Wind van de Universiteit van Maastricht benaderde voor haar studie 158 contactpersonen van patiënten die zijn overleden op de intensive care van het Maastricht UMC+. “Opvallend is dat de familie van donoren de zorg positiever heeft ervaren dan familieleden van niet-donoren, vooral de eindelevenszorg.”
“Onduidelijk is of het komt door de goede communicatie of de extra zorg en aandacht voor de nabestaanden in het kader van de orgaandonatieprocedure”, vertelt Wind. Op dit moment hebben 3,5 miljoen Nederlanders zich officieel laten registreren als donor. In de praktijk komt het maar in enkele gevallen tot een orgaandonatie. Vorig jaar gebeurde dit bij 265 donoren.
DCD
Hoewel organen voorheen voornamelijk kwamen van mensen die na hersendood overleden, komen ze tegenwoordig steeds vaker van mensen die overlijden na een hart- ofwel circulatiestilstand. Dit wordt Donation after circulatory death (DCD) genoemd.
De helft van alle donororganen komt momenteel van deze DCD-donoren. “Daarin lopen we als Nederland voorop. Bij ons is de donatie wettelijk verankerd. Onze ziekenhuizen zijn ingesteld op orgaandonatie”, vertelt de transplantatiecoördinator.
Het is in Nederland gebruikelijk dat een arts niet alleen het stopzetten van de medische behandeling bespreekt, maar ook een mogelijke orgaandonatie. Dat gebeurt enkel wanneer de organen bruikbaar zijn en de patiënt niet heeft vastgelegd geen donor te willen zijn. Wind stelt dat familie het belangrijk vindt om te weten wat er gaat gebeuren. “Waarom er nog bloed wordt afgenomen, een echo van de buik wordt gemaakt of een longonderzoek wordt gedaan.”
Vorig week werd in de Tweede Kamer nog gesproken over de invoering van een actief Donorregistratie Systeem, vanwege het blijvende tekort aan donororganen.