Het gaat om dioxinestoffen en pcb’s (polychloorbifenylen), stoffen met een lange afbraaktijd in het lichaam. Van den Dungen onderzocht tachtig regelmatige palingeters, voornamelijk vissers en handelaren.
Zij eten minimaal eens per maand een portie van 150 gram paling. De gemiddelde Nederlander eet maar eens per jaar zo’n mootje paling.
Een deel van de deelnemers had paling op uit de verontreinigde gebieden. De eters van ‘vuile paling’ bleken gemiddeld 2,5 keer hogere gehaltes aan dioxine-achtige stoffen in hun lichaam te hebben dan de eters van ‘schone paling’.
Vangstverbod
Sinds 2011 is er een vangstverbod voor paling uit een groot deel van het Nederlandse oppervlaktewater. Vooral de Maas en de Rijn zijn te vervuild om er paling uit te consumeren.
Van den Dungen adviseert daarom om geen paling te eten uit gebieden waar het vangstverbod van kracht is. Overigens komt 95 procent van de in ons land verkochte paling uit kwekerijen. Hoeveel zelf gevangen paling door sportvissers toch wordt gegeten is niet bekend.