Vanaf juli wordt een onderscheid gemaakt tussen mensen met kans op herstel en mensen die permanent toezicht nodig hebben, bij het vergoeden van langdurige zorg. Bij eerstgenoemde moet de gemeente of de zorgverzekeraar betalen. De Volkskrant meldt maandag dat de gemeente niet altijd bereid is die kosten te dragen. 

In Nederland maakten voorheen zo’n 14.000 thuiswonende gehandicapten, de meeste van hen kinderen, aanspraak op de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten. Sinds 2015, toen er kostenbesparende zorghervormingen werden doorgevoerd, zijn 3.300 thuiswonende gehandicapte kinderen doorverwezen naar de gemeente.

Het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) zegt van deze kinderen niet te kunnen beoordelen of ze aan het selectiecriterium voldoen: bij jonge kinderen is lastig vast te stellen of ze blijvend zorg nodig hebben.

De krant concludeert na een rondgang onder ouders dat er onrust is ontstaan door de hervormingen. Gemeenten hebben minder geld voor de jeugdzorg en bovendien minder specialistische kennis in huis. Sommige gemeenten vergoeden dezelfde zorg, andere gemeenten verwijzen de ouders weer terug naar het Rijk, aldus de krant.

Staatssecretaris Van Rijn (volksgezondheid) laat aan de krant weten dat er afspraken zijn gemaakt over “een warme overdracht” van mensen die voortaan bij de gemeente moeten zijn. “Wij volgen dit proces op de voet. Binnenkort gaat een evaluatie naar de Tweede Kamer met mogelijke verbeterpunten.”