Foto: ANP
De vraag of een kledingstuk is nagemaakt of dat er toevallig enkele overeenkomsten zijn, is een lastige.
“Het is moeilijk te zeggen wat nu precies plagiaat is.”
Er wordt gekeken naar de totaalindruk van de beide producten. “De rechter vergelijkt die en kijkt daarbij of de originele elementen van het oorspronkelijke ontwerp zijn overgenomen”, legt Van Gelderen uit. Kledingstukken kunnen veel op elkaar lijken, maar toch verschillend genoeg zijn om een plagiaatclaim te ontlopen.”
Bepaalde elementen kunnen overeenkomen, zolang de totaalindruk maar verschilt.
‘Gijs gebied”
Ook voor veel modeontwerpers is niet helemaal duidelijk wanneer ze in de fout gaan met een ‘nieuw’ kledingstuk. “Het is een grijs gebied”, moet modeontwerper Tony Cohen (foto) toegeven.
“Van jeans en bikerjasjes heb je er honderden. Hoe weet je nou van wie het oorspronkelijke idee kwam?”
Ontwerpers die merken dat een door hun ontworpen design is nagemaakt, kunnen volgens Van Gelderen naar een juridisch adviseur stappen. Dan wordt gekeken of inderdaad sprake is van te veel overeenkomsten. Als dit het geval is dan wordt de imitator gesommeerd de productie en verkoop te stoppen. Mocht hij zich daar niet aan houden, dan kan een rechtszaak worden aangespannen.
“In Nederland komen dergelijke zaken regelmatig voor, al worden veel kwesties geschikt voordat het tot een procedure komt.”
Strenger
Ontwerper Cohen vindt dat plagiaat in sommige gevallen best strenger bestraft mag worden. “Als het gaat om een eerste vergrijp is uit de handel halen voldoende”, zegt de Amsterdammer. “Maar als het gaat om veelplegers dan moet je er, net als bij criminelen, strenger mee omgaan.”
Modeontwerpers kunnen zich volgens Van Gelderen tegen plagiaat wapenen met onder meer een bewijs dat zij een product hebben ontworpen.
“Ze zouden de ontwerpdatum als bewijs op het artikel kunnen laten zetten bij bijvoorbeeld een notaris.”