Daarnaast wil de Raad voor de Kinderbescherming dat er een ethische discussie op gang komt over draagmoederschap, schrijft het AD.
“Een kind is geen product”, aldus een woordvoerder van de raad. “We zien in de praktijk wensouders regels en wetten overtreden om hun eigen behoefte te bevredigen. Ze maken gebruik van anonieme geslachtscellen of staan als ouder op de geboorteakte, zoals in Oekraïne gebeurt. Internationale regelgeving omtrent draagmoederschap zou helpen.”
In Nederland zijn draagmoedertrajecten aan zulke strenge regels gebonden dat stellen vaak uitwijken naar het buitenland. Canada en de VS zijn populaire bestemmingen, maar daar kosten de trajecten gemiddeld de helft meer dan in landen in Azië of Oost-Europa.
Juridische strijd
Probleem is dat de geboorteaktes uit die goedkopere landen in Nederland vaak niet worden erkend, waardoor stellen hun pasgeboren kind niet mee naar huis kunnen nemen zonder een langdurige juridische strijd.
Sommige Aziatische landen, zoals Cambodja, verbieden commercieel draagmoederschap sinds kort. Daardoor verschuift de markt naar landen zoals Oekraïne, Georgië en Laos, waar de vruchtbaarheidssector vaak kampt met een gebrek aan regels en toezicht.
De Raad voor de Kinderbescherming en het ministerie van Veiligheid en Justitie laten weten geen cijfers te hebben over hoeveel Nederlanders gebruikmaken van een buitenlandse draagmoeder of zonder de juiste papieren met een kind terugkeren naar Nederland. Dat gebeurt voor een groot deel buiten het zicht van instanties, denkt het ministerie.