Dat concluderen onderzoekers van Erasmus MC, die drie behandelmethoden vergeleken, in The Lancet.

Een littekenbreuk komt voor bij 10 tot 35 procent van de patiënten die openbuikchirurgie hebben ondergaan. In de meeste gevallen is een nieuwe operatie dan noodzakelijk.

Het sluiten van de buik kan op verschillende manieren: met hechtingen, met een chirurgisch matje onder het spierweefsel (sublay mesh) en met een matje tussen het spierweefsel en de huid (onlay mesh). Uit het onderzoek, dat werd uitgevoerd in elf ziekenhuizen in Nederland, Duitsland en Oostenrijk, blijkt die laatste methode het meest effectief.

Aan het onderzoek deden 480 patiënten mee. Van hen werden 107 personen gehecht, kregen 188 personen een sublay mesh en 185 personen een onlay mesh. Van de 92 personen die last kregen van een littekenbreuk was 30 procent gehecht, had 18 procent een sublay mesh en 13 procent een onlay mesh.

“De conclusie van het onderzoek heeft verstrekkende gevolgen”, zegt onderzoeker Hans Jeekel. “Zo zijn we nu in staat een Europese richtlijn te maken voor de preventie van littekenbreuken. Implementatie van deze preventieve methode zal de kosten van de zorg drastisch reduceren omdat heroperaties met alle kosten van dien voorkomen kunnen worden.”