Stamp de specerijen heel fijn met behulp van een vijzel. Dit mengsel is genoeg voor een paar keer. Bewaar in een afgesloten potje.
Meng 1 theelepel van de specerijen met de thee, doe dit in een thee-ei. Schenk er kokend water op in een mooi groot theeglas. Schenk het glas maar voor de helft vol.
Laat dit 4 minuten trekken. Verhit ondertussen de melk of schuim deze op. Verwijder het thee-ei en schenk de warme melk bij de thee.
Je kunt tegenwoordig bij geen enkele koffieketen meer binnenkomen of er staat wel chai of chai latte op het menu. Tot voor enkele jaren was chai iets dat alleen gedronken werd in Azië en het oosten van Afrika. Toch is het niet gek dat deze kruidige volksdrank hier zo populair aan het worden is. Deze drank, die oorspronkelijk bestaat uit zwarte thee, (opgeklopte) warme melk, een specerijenmengsel en een zoetmiddel (bijvoorbeeld honing), is echt hartverwarmend.
In sommige landen betekent chai gewoon thee, maar als we het in Nederland over chai hebben dan bedoelen we de Indiase drank die gemaakt is van kruidige zwarte thee met melk. Chai is dus altijd met melk, vandaar dat wij vaak de toevoeging latte gebruiken. Oorspronkelijk wordt deze drank altijd warm gedronken, maar ook koud is het lekker.
Het specerijenmengsel – ook wel masala genoemd – verschilt per streek en zelfs per familie. Meestal is het een geurige combinatie van gember, kardemom, kruidnagel, peper en kaneel. Je kunt zo’n mix zelf maken, maar er zijn er ook kant-en-klaar theemixen te koop. Op basis van zowel zwarte als groene thee. Hiervan zet je een sterke thee die je mengt met warme – eventueel opgeklopte – melk. Dit kan natuurlijk ook sojamelk, amandelmelk of rijstmelk zijn. Tegenwoordig zijn er ook kant-en-klare chaipoeders te koop. Natuurlijk super gemakkelijk, maar deze poeders zijn vaak stevig gezoet en bevatten veel andere toevoegingen.
Chai is echt niet gezonder dan een cappuccino of een gewone kop thee. Het bevat net als gewone thee een fractie van de cafeïne van een kop koffie. Maar het is natuurlijk wel een lekkere manier om te voldoen aan de richtlijn die de Gezondheidsraad onlangs stelde: drink drie tot vijf koppen thee per dag.
Zin een kopje chai? Maak het dan zelf met dit recept.
De Universiteit van Bath onderzocht zes weken lang mensen met obesitas. De proefpersonen werden over twee groepen verdeeld waarbij een groep moest ontbijten en minimaal 700 kilocalorieën moest eten voor 11 uur ‘s ochtends. De andere groep mocht enkel water drinken in de ochtend.
Het doel van de studie was om de link te onderzoeken tussen ontbijt, gewicht en gezondheid. Uit de resultaten van de studie blijkt dat de proefpersonen die ‘s ochtends ontbeten actiever waren, ook al aten ze later op de dag minder.
Volgens de onderzoekers is die toenemende activiteit na een ontbijt goed voor het verbeteren van de gezondheid van mensen die overdag te weinig bewegen. “Hoewel veel mensen verschillen van mening over of ze wel of niet moeten ontbijten, is er vandaag de dag veel wetenschappelijk bewijs over hoe ontbijt de gezondheid kan veranderen”, legt eerste onderzoeker James Betts uit.
De mensen in de groep die moesten ontbijten mochten overigens zelf kiezen wat ze wilden eten. Betts stelt bovendien dat het effect van het ontbijt ook nog steeds afhankelijk is van de persoonlijke doelen van een individu.
In een vervolgstudie willen de onderzoekers daarom de verschillen onderzoeken tussen ontbijten. Uiteindelijk hopen ze op deze manier aanbevelingen te kunnen doen voor het beste ontbijt.
In 2014 bleek uit onderzoek nog dat ruim een op de drie Nederlanders wel eens het ontbijt overslaat. De belangrijkste reden voor het overslaan van een ontbijt is volgens het onderzoek een gebrek aan tijd. Een ander vaak gebruikt argument is een gebrek aan eetlust.
Frankrijk nam vorige week een wet aan die voorschrijft dat supermarkten overgebleven voedsel niet meer mogen weggooien en liefst moeten doneren aan voedselbanken. Een dergelijke wet is in Nederland echter niet nodig, zegt Toine Timmermans, voedselverspillingdeskundige van de Wageningen Universiteit.
“De meeste Nederlandse supermarkten voldoen al aan de voorwaarden van deze nieuwe wet, dus daarmee zou je het paard achter de wagen spannen. Wij zijn in denken en doen een stuk verder dan Frankrijk. Onze supermarkten boekten de afgelopen tien jaar veel vooruitgang, en hebben vrijwel allemaal een contract met de Voedselbank.”
Ook het Centraal Bureau Levensmiddelenhandel (CBL) ziet geen heil in een ‘Frans’ scenario voor Nederland. “Er wordt al ontzettend veel gedaan door supermarkten, waardoor we er in Nederland relatief goed voor staan.” Marktleider Albert Heijn geeft eenzelfde reactie. “Ik vraag me af of een dergelijke wet als in Frankrijk hier van toegevoegde waarde is”, aldus een woordvoerder.
De op een na grootste supermarktketen Jumbo wilde niet op de vraag reageren.
Hoewel Nederland het relatief goed doet, is er volgens Timmermans nog steeds werk aan de winkel. Vooral groente, fruit, zuivel en brood belanden dagelijks met tonnen in de container. “De grote supermarkten verspillen gemiddeld ongeveer anderhalf procent van de producten. In totaal betekent dat een jaarlijkse derving van tegen een miljard euro.”
Maar volgens het CBL en Albert Heijn krijgt die anderhalve procent bijna altijd een tweede leven. Behalve doorgesluisd naar de Voedselbank worden overgebleven producten omgezet in diervoeding, verwerkt tot soep of saus. “Alleen vlees moet helaas vaak worden weggegooid”, zegt Albert Heijn.
Dat vindt Timmermans een te positieve voorstelling van zaken. “Dat alles een tweede leven krijgt is een mooi verhaal. Maar in de praktijk wordt veel voedsel verwerkt tot biogas. Een schijnoplossing: je haalt er nauwelijks energie uit ten opzichte van wat je er instopt, en vaak is dat nog goed voedsel.”
Het CBL en Albert Heijn wijzen er op dat consumenten de belangrijkste oorzaak van voedselverspilling zijn. Volgens onderzoek van de Wageningen Universiteit komt inderdaad 45 procent van de verspilling voor rekening van de Nederlandse consument.
Timmermans zegt dat supermarkten desondanks naar zichzelf moeten blijven kijken. “Zij hebben namelijk veel invloed op hoeveel de consument uiteindelijk weggooit. Wat dat betreft laten supermarkten veel kansen liggen. Ze zijn bijvoorbeeld erg weifelend als het gaat om het aanpassen van verpakkingen die de houdbaarheid verlengen. Dat vereist namelijk aanpassingen in het schap en veranderingen in de afspraken met leveranciers.”