De meeste Nederlandse konijnen worden geëxporteerd, terwijl in onze supermarkten voornamelijk konijnenvlees ligt uit kooien in Frankrijk, Hongarije en zelfs uit China. Volgens Wakker Dier leven vrijwel alle geïmporteerde konijnen op draadgaas in traditionele kooien met net iets meer ruimte dan een A4′tje per konijn.

“Ze kunnen niet huppelen, niet rechtop zitten en niet uitgestrekt liggen. De konijnen lijden aan gewrichtspijnen en het draadgaas veroorzaakt pijn aan hun pootjes”, stelt de belangenclub.

Wakker Dier vraagt consumenten “met klem om vanuit de kerstgedachte” geen konijn te eten. “Laat je niet leiden door de folder van de supermarkt, maar denk aan de dieren deze kerst.”

De onderzoekers vingen de stoffen die door het vet worden afgescheiden op en voegden ze toe aan borstkankercellen. De kankercellen lieten  daarop meer tekenen van agressiviteit zien: ze verloren hun compacte organisatie, verspreidden zich makkelijker en groeiden sneller dan in de controlesituatie. “Het eiwit Oncostatine M, dat een specifieke signaalweg (STAT3) in de kankercel activeert, bleek daarvan oorzaak. Dat bevestigden proeven op muizen: een tumor waarbij STAT3 geactiveerd werd, vertoonde opmerkelijk meer bloedvaten rond de tumor.”

De resultaten kunnen belangrijke gevolgen hebben voor de behandeling van borsttumoren. “Door ook de impact van de vetweefselomgeving van de tumor in rekening te nemen, kunnen meer gerichte therapieën worden ontwikkeld die de infiltratie van de tumor en eventuele uitzaaiingen tegengaan.”

Ook met obesitas is er een link, volgens de onderzoekers. Vetcellen die een te grote hoeveelheid vet moeten opslaan, komen onder stress te staan en scheiden daardoor een grotere hoeveelheid schadelijke stoffen af dan het normale vetweefstel. Dat leidt weer tot een slechtere prognose bij borstkanker, blijkt uit het onderzoek.

De helft van de kinderen kreeg bij het eten een zandloper. Zo lang de zandloper liep (dertig seconden) moesten ze blijven kauwen. Pas als de zandloper leeg was, mochten ze een nieuwe hap nemen. De andere helft van de groep at in zijn eigen tempo. Beide groepen kregen bovendien tips om gezond te eten.

Na een jaar was het gewicht van de ‘langzame eters’ afgenomen met 3,4 tot 4,8 procent. In de groep gewone eters nam het gewicht in die tijd juist toe met 8,3 tot 12,6 procent. In de controlegroep steeg het gewicht met 6,5 tot 8,2 procent na een jaar.

Onderzoeker Geert Schmid-Schonbein noemt het een veelbelovende methode om overgewicht te voorkomen: “Als je je deze manier van eten eigen maakt, is het makkelijk vol te houden op de lange termijn en hoef je je gewone eetpatroon niet te veranderen. Bovendien is het eenvoudig toe te passen in iedere culturele en etnische context.”

Of de aanpak ook bij volwassenen werkt, is nog niet onderzocht. Meer onderzoek is nodig om daarover conclusies te trekken.